Ψήφος αποδήμων και μάχη

εκπροσώπησης της Ελληνικής ομογένειας

Του Κώστα Καραμάρκου ΜΕΛΒΟΥΡΝΗ Αύγουστος 2023 Εκμεταλλευόμενος το κενό εκπροσώπησης που υπάρχει στο μικρόκοσμο της θεσμοθετημένης ομογενειακής μας ζωής, καθώς και την πολιτικά και κοινωνικά ελλειμματική ηγεσία των μεγάλων κοσμικών κοινοτήτων της ελληνικής ομογένειας της Αυστραλίας, ο πρώτος θεσμικός παροικιακός ηγέτης που παίρνει θέση υπέρ της απόφασης της κυβέρνησης Μητσοτάκη να καταργήσει τους περιορισμούς στο νόμο για την ψήφο των απόδημων Ελλήνων, είναι ο αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας Μακάριος. Ένας θρησκευτικός έπαρχος είναι αυτός που πρώτος παίρνει θέση, από την ηγεσία της θεσμικά συγκροτημένης ελληνοαυστραλιανής κοινότητας, για ένα θέμα που αφορά το υπέρτατο δικαίωμα που εκχωρεί μια δημοκρατία, ένα κοσμικό κράτος στους πολίτες, αυτό της ψήφου. Ένας εκκλησιαστικός αρχηγός μιας μακρινής επαρχίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου, αρθρώνει καθολικό λόγο, και μιλάει εξ ονόματος ολόκληρου του Ελληνισμού της Ωκεανίας! Το κάνει αυτό αυτόβουλα, χωρίς να του έχει ζητηθεί, χωρίς κανένας και καμία να του έχουν εκχωρήσει αυτό το ρόλο και χωρίς φυσικά να εκπροσωπεί πολιτικά την ομογένεια. Στη δημόσια δήλωσή του, ο ελληνορθόδοξος θρησκευτικός έπαρχος της Αυστραλίας αναφέρει πως προσδοκά και αναμένει την αμέριστη στήριξη της κυβερνητικής πρότασης για την άρση των περιορισμών, από όλα τα κόμματα του Ελληνικού Κοινοβουλίου! Από τη στιγμή που οι κυβερνήσεις και οι πρωθυπουργοί της Αυστραλίας και της Ελλάδας δίνουν την εντύπωση πως αντιμετωπίζουν τον αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας ως προνομιακό τους συνομιλητή, για θέματα που αφορούν τον Ελληνισμό της πέμπτης ηπείρου… Από τη στιγμή που οι ηγεσίες των μεγάλων κοσμικών οργανώσεων του θεσμικά συγκροτημένου ομογενειακού μικρόκοσμου, διακρίνονται από έναν πολιτικό και στρατηγικό ερασιτεχνισμό, με άλλα λόγια είναι πολιτικά και κοινωνικά ανύπαρκτες… Από τη στιγμή που ο Μακάριος δηλώνει ένα διακηρυκτικό κυρίως παρόν, πάντα από τη δική του σκοπιά βεβαίως, και για τους δικούς του λόγους, σε όλα τα μεγάλα γεγονότα της ομογένειας, της Αυστραλίας και της Ελλάδας, από εθνικές γιορτές μέχρι εθνικές καταστροφές… Από τη στιγμή που ο υπερφίαλος πολυπολιτισμός της Αυστραλίας, καθώς και η άγνοια του ελληνικού πολιτικού κόσμου, αδυνατούν να καταλάβουν τα αυτονόητα, δηλαδή, ό,τι η συντριπτική πλειοψηφία των ελληνικής καταγωγής κατοίκων της Αυστραλίας εκφράζεται πολιτικά και πολιτισμικά, πρωτίστως μέσα από τους θεσμούς και τις νόρμες της κυρίαρχης κοινωνίας και όχι του εθνοτικού της μικρόκοσμου, τότε… Η ανοιχτή δήλωση υποστήριξης του Μακάριου στην πρωτοβουλία της κυβέρνησης Μητσοτάκη να αλλάξει το νόμο για την ψήφο των Αποδήμων Ελλήνων πολιτών, πρέπει να μας προβληματίζει, όμως, δε χρειάζεται να μας εκπλήσσει, ούτε και να μας φοβίζει. Γιατί; Διότι, η συντριπτική πλειοψηφία της σημερινής Ελληνοαυστραλίας, της δεύτερης, της τρίτης και της τέταρτης γενιάς, βιώνει την εθνοτική της ταυτότητα ετερόδοξα και πολύμορφα στην ιδιωτική κυρίως σφαίρα, ενώ τη «γιορτάζει» κιόλας δημόσια, απλουστευτκά και αποστασιοποιημένα συνήθως, σε ελάχιστες συμβολικές μαζώξεις… Αυτή η πλειοψηφική Ελληνοαυστραλία, δε νοιάζεται, δεν ακούει και ούτε καν μαθαίνει τί λέει ο εκάστοτε αρχιεπίσκοπος, ή τί λένε οι εκάστοτε κοινοτικές ηγεσίες, για ζητήματα που είτε παρακολουθεί και συμμετέχει μέσα από τους θεσμούς της ευρύτερης κοινωνίας, είτε δεν την αφορούν, ή δεν την ενδιαφέρουν.

Παροικιακό Βήμα Adelaide, South Australia